19 feb Draaiboek voor nabestaanden
Als de vriend van Marina Milenkovic (52) onverwacht overlijdt, is er geen tijd om te rouwen. Omdat vóór zijn dood niets is vastgelegd over zijn nalatenschap, blijft Marina achter in een financiële chaos. Een draaiboek voor de nabestaanden als ik een testament was niet voorhanden. Ze zit met een onverkoopbaar huis, kan de rekeningen nog maar nauwelijks betalen en wordt voogd van zijn twee kinderen, die eerder al hun moeder verloren. ”Mijn oerinstinct nam het over”.
Marina belandde in financieel chaos na overlijden vriend.
Hij kán niet dood, riep Marina op de bewuste oktoberavond in 2012 nog tegen de artsen en verpleegkundigen in de operatiekamer. Al drie kwartier lang waren ze bezig haar vriend Bertus (49) te reanimeren, nadat hij in de auto een hartstilstand had gekregen. Marina zat op dat moment naast hem. zijn dochter en zoon, toen 11 en 14, verloren toen ze 3 en 6 jaar oud waren ook al hun moeder, vertelt Marina. Hoe moest ik hun nu vertellen dat ze ook hun vader kwijt waren? De artsen moesten hem terughalen, dat kon niet anders”.
Rekeningen
Ondanks de inspanningen van het ziekenhuispersoneel overleed Bertus die avond. Plotseling. Een scenario waar niemand rekening mee had gehouden. ‘Ik ga nog lang niet dood’ zei Bertus altijd als Marina begon over het regelen van zijn nalatenschap. Details over de afwikkeling daarvan waren dus nooit vastgelegd. Omdat Bertus en Marina geen samenlevingscontract hadden en nooit hadden samengewoond, kon ze niet bij zijn rekeningen en had geen idee hoeveel geld er maandelijks uit ging. Marina: ”Alle incasso’s van de hypotheek en gas-, water- en lichtrekening tot aan tijdschriften-abonnementen en lidmaatschappen van de loterij ; alles liep door.’ Omdat ik van veel abonnementen het bestaan niet afwist, kon ik ze ook niet stopzetten’
Voogdij
Direct na de dood van Bertus verliet Marina haar huis in Den Haag en trok in bij de kinderen in een huis in de Polder, waar zij met hun vader woonden. ‘Toen hij n0g in leven was, heeft hij aangegeven dat hij wilde dat ik de voogdij over zijn kinderen zou krijgen, mocht hij komen te overlijden. Dat is het enige dat we wél bij de notaris hebben laten vastleggen. De rest heb ik zelf moeten uitzoeken’. Toch liet ook de officiële voogdijbeschikking vier weken op zich wachten, waardoor Marina ook geen verklaring van erfrecht kon aanvragen. Die was nodig om toegang te krijgen tot de rekeningen van Bertus. Hij had zelf geen buffer achter de hand. Maandenlang heb ik alle rekeningen uit eigen zak moeten voorschoten, terwijl de hypotheek op mijn eigen huis in Den Haag en bijbehorende vaste lasten doorliepen. Daarbij was ik ook ineens extra kosten kwijt aan zaken zal schoolkosten en levensonderhoud voor drie personen. Zijn huis was bovendien onverkoopbaar, omdat we middenin de crisis zaten, maar ik moest wel binnen acht maanden een flinke som erf- en vermogensbelasting over dat huis ophoesten. Officieel komt dat voor rekening van de kinderen die het huis erven, maar aangezien zij op dat moment minderjarig waren, schoof de belastingplicht door naar mij. Stel dat ik er niet was geweest, hadden zij als jonge kinderen krediet moeten aanvragen, met hoge rente en een groot deel van hun leven nog opgezadeld gezeten met de aflossing daarvan’.
Rouwen
Het kostte Marina twee jaar om alles rond de nalatenschap van Bertus rond te krijgen, waarna ze met de kinderen terugverhuisde naar Den Haag. Pas toen brak de periode aan waarin ze het zichzelf toestond te rouwen. ‘Omdat ik moest zorgen voor twee kinderen, die voor de tweede keer een traumatische tijd doormaakten , kon ik mijn eigen verdriet niet toelaten. Ik mocht niet verzwakken. Dat besef was heel sterk, het was mijn oerinstinct. Ik realiseerde me heel goed dat het erom kon mislopen als ik er niet voor zou zorgen dat alles goed geregeld werk. Dat, en de kinderen waren prioriteit. Daarna kwam ik pas aan de beurt.
Marina gooide na de verhuizing het roer om en liet zich bijscholen tot planner en executeur van nalatenschappen. Om mensen het belang van het proactief plannen van nalatenschappen op het hart te drukken, schreef ze het boek ‘Wat laat je na?. Dit boek markeert mijn rouwperiode. Die periode rond ik dus nu pas af . Ik gun niemand de ellende waarin ik ben belang. Laat alles dus goed vastleggen terwijl je nog leeft, ook al lijkt het moeilijk daarover het gesprek aan te gaan.
